Στην Καβάλα υπήρχαν 50 καπναποθήκες την περίοδο 1913-1922, οι οποίες περιείχαν 610 «σαλόνια» (μεγάλες αίθουσες) για την επεξεργασία καπνού. Οι όροφοι ήταν χαμηλοτάβανοι με λίγα παράθυρα, τα οποία τα άνοιγαν ελάχιστα για να παραμένει ο καπνός μαλακός. Στους πρώτους ορόφους ήταν αποθηκευμένα ανεπεξέργαστα καπνά που ήταν απλωμένα σε τεράστιες ξύλινες κρεβαταριές για να αερίζονται και να προφυλάσσονται από το σάπισμα. Σε κάθε όροφο υπήρχε μόνο μια τουαλέτα, την οποία την χρησιμοποιούσαν όλοι οι καπνεργάτες του ορόφου. Τα καπνομάγαζα ήταν στην αρχή χτισμένα στην παραλία της Καβάλας, έτσι ώστε η θάλασσα να καθαρίζει τις τουαλέτες. Στους τελευταίους ορόφους δεν υπήρχε ηλεκτρισμός και κάποιες φορές δεν υπήρχε καθόλου νερό. Το επάγγελμα του καπνεργάτη ήταν πολύ δύσκολο και αρκετά ανθυγιεινό. Κάθε καπνεργάτης δούλευε πολλές ώρες έχοντας μόνο ένα μικρό μπουκάλι νερό. Ο μισθός άλλαζε κάθε εποχή. Οι καπνεργάτες δούλευαν από 9 ετών μέχρι το τέλος της ζωής τους, αφού παλιότερα δεν υπήρχε ασφάλεια, άρα ούτε συντάξεις. Την περίοδο ακμής του καπνού οι μισθοί ήταν τόσο υψηλοί, ώστε κάποιοι δημόσιοι υπάλληλοι άφηναν την δουλειά τους για να εργαστούν στα καπνομάγαζα. Οι καπνέμποροι πάλι ήταν οι πιο πλούσιοι της εποχής. Κάποιες φορές έκαναν πράξεις υπερβολικές στην διασκέδασή τους για να επιδείξουν τον πλούτο τους και προκαλούσαν το κοινό αίσθημα.