Το Ιμαρέτ αποτελεί ένα κόσμημα για την πόλη μας. Δεσπόζει στην χερσόνησο της Παναγίας. Αυτό το σπάνιο δείγμα των μεγάλων ιδρυμάτων της τελευταίας οθωμανικής περιόδου, έχει σωθεί σχεδόν ακέραιο. Τα τελευταία χρόνια έγιναν εργασίες αναστήλωσης και μετασκευής του και σήμερα λειτουργεί ως ξενοδοχείο. Το Ιμαρέτ κτίστηκε μεταξύ 1817-1821 αλλά πήρε την οριστική του μορφή στα μέσα του 19ου αιώνα. Το έργο κατασκευάστηκε χάρη στο Μεχμέτ Αλή, βαλή της Αιγύπτου (1805-1848), ο οποίος θέλησε με αυτό τον τρόπο να ευεργετήσει τη γενέτειρά με ένα θρησκευτικό, εκπαιδευτικό και φιλανθρωπικό ίδρυμα. Το "μεκτέμπ" ήταν σχολείο βασικής εκπαίδευσης για τα αγόρια. Εκεί μάθαιναν αποσπάσματα από το κοράνι, γραφή, ανάγνωση και λίγα στοιχεία αριθμητικής. Το Ιμαρέτ, που ήταν η "κουζίνα", παρείχε δωρεάν φαγητό στους σπουδαστές αλλά και στους απόρους της πόλης αδιακρίτως θρησκεύματος. Καθημερινά μαγειρεύονταν, σούπα ή πιλάφι με folda, ένα είδος λεπτής πίτας, μια ή δυο φορές την εβδομάδα και με κρέας, ενώ τις Παρασκευές και τις γιορτές και με zerde που ήταν ρύζι με μέλι χρωματισμένο με κρόκο. Ωστόσο, από τα μέσα του 19ου αιώνα άρχισε να αμφισβητείται η χρησιμότητά του και ζητούνταν η κατάργηση του. Στις περιόδους κρίσης των ελληνοτουρκικών σχέσεων (1821-1830: περίοδος Ελληνικής Επανάστασης) υπήρχαν στις αποθήκες του Ιμαρέτ όπλα και πολεμοφόδια. Η δωρεάν παροχή φαγητού συνεχίστηκε και μετά την προσάρτηση της περιοχής στο ελληνικό κράτος και σταμάτησε το 1923, όταν σε αυτό χρειάστηκε να στεγαστούν πρόσφυγες. Το Ιμαρέτ έκλεισε έναν αιώνα ζωής και ουσιαστικά έπαψε να υφίσταται από τον Ιούνιο του 1924. Το 1931, προκειμένου να διαπλατυνθεί η οδός Ζαλόγγου ένα μέρος του Ιμαρέτ κατεδαφίστηκε: η σειρά των δωματίων του δευτέρου μεντρεσέ, τμήμα του μεκτεμπ και η κύρια είσοδος του Ιμαρέτ. Από τα τέλη του 1922 οι χώροι του Ιμαρέτ χρησιμοποιήθηκαν για τη στέγαση των προσφύγων. Αρκετές φτωχές οικογένειες παρέμειναν εκεί επί δεκαετίες, πληρώνοντας ένα μικρό ενοίκιο στον εκάστοτε εκπρόσωπο του οργανισμού βακουφιών της Αιγύπτου. Το 1967 διατάχθηκε η αποχώρηση των ενοίκων και το μνημείο σφραγίστηκε. Με την ελληνοαιγυπτιακή συμφωνία του 1984 αναγνωρίστηκε ότι το Ιμαρέτ και "η οικία του Μεχμέτ Αλή" αποτελούν αιγυπτιακές ιδιοκτησίες και οι δύο χώρες συμφώνσαν να συνεργαστούν για τη διατήρηση και συντήρηση τους. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια ένας χώρος του Ιμαρέτ ήταν αναψυκτήριο και ταβέρνα και κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούνταν ως αποθήκες των γειτονικών καταστημάτων. Το 2001 το μνημείο νοικιάστηκε για 50 χρόνια από την Άννα Μισιριάν, επιχειρηματία της Καβάλας, αναστηλώθηκε και μετατράπηκε σε ένα πολυτελή και καλαίσθητο χώρο φιλοξενίας, που διατηρεί κάτι από την ατμόσφαιρα της εποχής του. Τα πιο γοητευτικά στοιχεία του Ιμαρέτ είναι οι τρεις εσωτερικές αυλές του και οι θολοσκεπές στοές με τις ρυθμικά επαναλαμβανόμενες καμάρες και τα πολυάριθμα ανοίγματα που συνδέουν τους κλειστούς με τους ανοιχτούς χώρους. Το Ιμαρέτ φέρει μεγάλη ιστορία η όποια δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Είναι παγκοσμίως γνωστό και αυτό κάνει την πόλη μας να έλκει τουρίστες που θέλουν να θαυμάσουν από κοντά αυτό το έργο τέχνης. http://www.imaret.gr