Ο Ευθύμιος Δαβιτζόγλου γεννήθηκε το 1950 στην Καβάλα όπου έκανε τα πρώτα αθλητικά του βήματα ως μαθητής Γυμνασίου με προπονητή τον γυμναστή και μετέπειτα προπονητή Σφυροβολίας της Εθνικής ομάδας, Πέτρο Παπαγεωργίου. Ως παις κερδίζει στους Πανελλήνιους αγώνες Στίβου το 1965 και το 1966, ενώ μετά από διαδοχικές καταρρίψεις φτάνει το ρεκόρ της κατηγορίας στα 54.93 μ. Πανελληνιονίκης σφυροβολίας και ως έφηβος από το 1967 έως το 1969, συμμετέχει στην Εθνική ομάδα των εφήβων με κορυφαία διάκριση την 5η θέση που κατακτά το 1969 στο Ευρωπαϊκό πρωτάθλημα εφήβων. Το 1969, επίσης, αν και έφηβος, συμμετέχει στην εθνική ομάδα ανδρών και αναδεικνύεται 3ος Βαλκανιονίκης. Αφήνοντας πίσω του την κατηγορία των εφήβων φτάνει το πανελλήνιο ρεκόρ της σφυροβολίας στα 64.16 μ. Μέλος της Εθνικής ομάδας ανδρών το 1970 και το 1971 διακρίνεται σε πολλές διεθνείς συναντήσεις, ενώ φτάνει το ατομικό του ρεκόρ στα 68.12μ., που ακόμη και σήμερα είναι μια από τις καλύτερες επιδόσεις που έχουν σημειωθεί ποτέ στην Ελλάδα στη σφύρα. Αποφοιτά από την ΕΑΣΑ και διορίζεται γυμναστής στο γυμνάσιο Αρρένων Καβάλας. Παράλληλα αναλαμβάνει προπονητής του ΟΚΑΚ και ξεκινά μια μεγάλη προσπάθεια να φέρει νέα παιδιά στο στίβο και ιδιαίτερα στις ρίψεις. Μεταξύ των νέων αθλητών που προπονεί είναι και η μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Άννα Βερούλη. Στις αρχές του 1973 ασθενεί σοβαρά και αναγκάζεται να εγκαταλείψει την τόσο σύντομη αλλά και ταυτόχρονα εντυπωσιακή αθλητική του σταδιοδρομία. Ο θάνατος του πέντε μήνες μετά σε ηλικία μόλις 23 ετών βυθίζει στο πένθος την αθλητική κοινωνία της χώρας και την κοινωνία της Καβάλας, που σύσσωμη σχεδόν τον συνοδεύει στην τελευταία του κατοικία.